SI RAMË KAQ POSHTË!
GJOKË DABAJ
Gjëja e parë që më ra në sy (dhe s’kish si të mos i binte në sy secilit prej nesh, se prandaj i kemi sytë), ishin pamjet e flamujvet në sfondin e samitit dyshtetesh: Republika e Shqipërisë-Republika e Kosovës. Po mblidheshin për të bashkëbiseduar qeveritë e dy shtetevet të të njëjtit komb, por flamujt e tyre ishin aq të ndryshëm, sa vetëvetiu fanitej pyetja: A kanë përkthyes të përshtatshëm?! A i zotërojnë përkthyesit të dyja gjuhët e këtyre dy shteteve, flamujt e të cilëvet janë kaq të ndyshëm?!
Një flamur sërb, një flamur malazias, një flamur rus, është më i ngjashëm me flamurin e Republikës së Shqipërisë, sesa flamuri i Republikës së Kosovës!
Si arritëm deri këtu?! Si mundi të vijë dikush që nga Ylli polar dhe të na thotë: Ky është flamuri juaj!?.
Me flokë të shprishur, me sy pa ngjyrë, me një fytyrë të mbufatur, u ul në tryezën tonë dhe na tha: Ky është simboli juaj dhe… Dhe ç’ndodhi pastaj?! Pastaj mori Çmimin Nobel!
Po ne ku ishim?! Ku ishim ne?! Ku ishte Shkodra?! Të çohej e t’u thoshte, Evropës, OKB-së: Ky nuk është flamuri i shqiptarëvet!
Të rimblidheshin minatorët e Trepçës dhe t’u dërgonin notë proteste, Evropës, SHBA-së: T’ua nisnin në pako nga një prej atyre flamujve që i kanë përdorur në protestat e tyre të dikurshme dhe t’u thoshin: Flamuri ynë është ky!
Të rimblidheshin luftëtarët e UÇK-së dhe t’ua dërgonin, Evropës, SHBA-së dhe OKB-së nja 4 a 5 flamuj nga ata që kanë shpuar plumbat e sërbëvet!
Të mblidheshin nga 5 apo 10 shqiptarë të kthjellët… Në mos më shumë, të paktën nga 5 apo 10! Në Bajram-Curr, Berat, Bulqizë, Burrel, Cërrik, Çorovodë, Deçan, Dibër, Durrës, Elbasan, Ersekë, Ferizaj, Fier, Fushë-Arrës, Gostivar, Gramsh, Gjakovë, Gjilan, Gjirokastër, Istog, Kavajë, Kërçovë, Klinë, Krujë, Konispol, Kumanovë, Laç, Lezhë, Lushnjë, Malishevë, Manastir, Mitrovicë, Pejë, Peshkopi, Peqin, Përmet, Podujevë, Prishtinë, Prizren, Prrenjas, Rahovec, Rrëshen, Rrogozhinë, Sarandë, Strugë, Suharekë, Shkodër, Shkup, Tepelenë, Tetovë, Tiranë, Viti, Vlorë, Vushtrri.
Të mblidheshin nga 5 apo 10 shqiptarë, në këta 54 qytete, dhe t’ua çonin nga një letër përkujtuese, OKB-së, BE-së, SHBA-së e në fund edhe Komisionit të Çmimevet Nobel në Helsinki: Ky nuk është flamuri i shqiptarëvet! Flamuri i shqiptarëvet është ky, që ne po jua dërgojmë në pako!.. Prandaj, atë të atij finlandezit çojeni atje ku ju pranohet!
T’ua çonin edhe shtetevet anëtare të OKB-së në adresat e parlamentevet të tyre: Francës, Rusisë, Mbretërisë së Bashkuar, Spanjës, Italisë, Kinës, Bjellorusisë, Ukrainës, Rumanisë, Japonisë, Sërbisë, Bullgarisë, Zelandë së Re, Indisë, Afrikës së Jugut, Argjentinës, Kroacisë, Bullgarisë: Ky nuk është flamuri ynë! Le ta mbajë për vete ai që ta pëlqejë!
Po të vepronim kështu, ata mund edhe të talleshin me ne. Mund të thoshin: Ç’është ky komb që po na ankohet për flamurin e vet?!. Do të talleshin, por jo më shumë se ç’po tallen tash dhe jo më shumë se ç’do të tallen në të ardhshmen!
Komb pa vetëdije! Komb pa sedër! Komb që s’është në gjendje të vendosë vetë as për një copë pëlhurë të qëndisur sipas qejfit të vet, le më për gjëra më të mëdha!
Si ramë kaq poshtë?! Apo mos kemi qenë gjithmonë gjethurina që i çon era nga të fryjë dhe që i shkel kush të dojë?!
Po dua t’ia uroj Republikës së Kosovës Ditën e Flamurit, po si t’ia uroj?! Ditën e cilit flamur t’i uroj Kosovës?!
27 nëntor 2021. Gjokë Dabaj.