Mbaruan të gjitha gjërat që kishte shtëpia:

Në oborr u tha në fillim një dardhë,

U shterr dhe pusi i madh tek avllia

Ku kishte koliben qeni i bardhë.

Dhe vdiqën njëri pas tjetrit

Im atë, vëllezërit e tij, së fundi dhe nëna;

Tani kam mbetur veç unë këtu nga të vjetrit

Tek bulevardi zvarris këpucët e ngrëna.

Kështu, më i vjetri nga fisi jam unë

Gëzohem që rroj me miqtë e mi të hershëm të rrallë,

Por ka edhe të tjerë, madje edhe shumë,

Që thonë: “Ende ky gjallë”

Këta që vdekjen ma ndjellin janë poetët,

Poetët me njëri-tjetrin nuk duhen kurrë!

Kur gripi më zë i ngrenë veshët

Dhë bëjnë sikur u vjen keq: “Vërtet i sëmurë”? 

/MekuliPress.com/ 
Shpërndaje dhe Pëlqeje MekuliPress