Guiseppe Prezzolini ishte kritik letrar italian, redaktor dhe shkrimtar, i cili më vonë u bë qytetar amerikan.

Ai njihet si themelues i revistës “Leonardo” ku ishte edhe redaktor.

Më pas ai themeloi edhe revistën “La Voce” me të cilën arriti të ketë mjaft ndikim.

Në Amerikë mbajti ligjërata në qytetin e Nju-Jorkut. Ka qenë autor i shumë librave me ese filozofike, kritike e historike.Më poshtë MekuliPress.com po sjellë një thënie të tij që duket mjaft aktuale për ne si shoqëri e si komb:

“Pa lirinë e fjalës do të ishte vështirë të dalloheshin budallenjtë”.

Kjo thënie “Pa lirinë e fjalës do të ishte vështirë të dalloheshin budallenjtë” është një reflektim i mprehtë dhe ironik mbi rëndësinë e lirisë së shprehjes, jo vetëm si një e drejtë themelore, por edhe si një mjet për të zbuluar natyrën e vërtetë të njerëzve.

Kuptimi i thënies: Liria e fjalës i lejon njerëzit të shprehin mendimet e tyre pa frikë. Kjo përfshin si mendimet e mençura, ashtu edhe ato të pakuptimta, injorante ose absurde.

“Të dallosh budallenjtë” nënkupton që, në një shoqëri ku të gjithë mund të flasin lirshëm, ata që flasin pa mend, me arrogancë, injorancë apo mendjelehtësi, bëhen të dukshëm.

Në mënyrë ironike dhe sarkastike, thënia sugjeron se liria e fjalës nuk është thjesht një ideal demokratik, por edhe një mënyrë praktike për të njohur karakterin dhe nivelin e njerëzve.

Të dashur lexues,

Në një botë ku askush nuk guxon të flasë lirshëm, të gjithë duken njësoj; të mençur apo budallenj.

Liria e fjalës ndihmon që kjo perde të ngrihet dhe maskat të bien.

Në thelb, kjo thënie vë në dukje një nga paradokset më interesante të demokracisë: ajo i jep hapësirë si mençurisë, ashtu edhe marrëzisë; dhe kjo është një mënyrë për të kuptuar më mirë realitetin./MekuliPress.com/