Përdorimi i unazës për fejesë apo martesë është një traditë e lashtë që lidhet me idenë e “Venës së dashurisë” (Vena Amoris), një venë e supozuar që shkonte nga gishti i katërt i dorës së majtë deri në zemër. Ky besim i atribuohet egjiptianëve, grekëve dhe romakëve.
Arkeologët kanë zbuluar unaza ari në Egjiptin e Lashtë, por vetëm romakët e kthyen unazën në simbol të fejesës. Plini Plaku përmend se në kohën e tij gratë merrnin një unazë hekuri si shenjë premtimi (Annulus Pronubus). Më pas, këto unaza u bënë prej argjendi e ari dhe përdoroheshin në ceremoninë e sponsalia-s.
Në shek. III pas Krishtit, kjo praktikë u përhap në mesin e elitave dhe më vonë u përthith nga Kisha e krishterë, duke i dhënë unazës rol të rëndësishëm në martesë. Në mesjetë, unazat u shndërruan në simbole të dashurisë dhe besnikërisë së përjetshme.
Fakte shtesë:
Etruskët përdornin unaza të gdhendura me figura çiftesh.
Në Kinën e lashtë, vendosja e unazës në dorën e majtë lidhej me botën e shpirtit.
Unaza e parë e fejesës me diamant iu dhurua Maria Burgundisë nga Maksimilian Habsburgu në vitin 1477.
Zakonin e unazave me diamante si “normë” e krijoi kompania De Beers me fushatën e famshme të viteve 1940: “A diamond is forever”.