“Veronika, duhet ta dish se megjithëse të dua shumë, ndonjëherë të urrej. Pa ndonjë arsye, pa fjalë, vetëm sepse të imagjinoj duke qeshur me ndokënd dhe e qeshura jote për atë tjetrin nuk ka të njëjtën vlerë si për mua. Më çmend ideja se ndonjë tjetër mund ta prekë trupin tënd. Ndonjëherë të urrej sepse e di që ti zotëron joshjen me të cilën më magjepse. Unë mund të jem i lumtur përkrah teje vetëm nëse do të jetonim diku larg, larg njerëzve të tjerë, që askush mos të të shihte; mund të jem i qetë vetëm nëse do të mund të të mbaja në një kafaz zogjsh, ku vetëm unë do të mund të hyja”.

– Mihai Eminesku – Shpërndaje dhe Pëlqeje gazetën MekuliPress