Jeta

Sa e dua giithe jeten! 
Se atje gienj te verteten, 
Yjte, henen, haPesiren, 
Te mugetit, naten, diten, 
Mengjeze, djelline, driren, 
Mbremen dh’ ate erreciren; 
Naten, kur esht’ e qetuar 
Edhe gjesendi s’degionet; 
Qiellin kur esht’ i edruar 
E hapesira ndritonet, 
A kur hapen here-here 
Ret’ e zeza sten1 nd’ere; 
Vapen, vjeshten, dimrin, veren, 
Rete, shine dhe lumenjte, 
Gjemim, mjergulle, Perrenjte, 
Deoren, 
bresherin’ e eren’ 
Malet, fushat edhe brigjet, 
Grykat e gukat e shtigjet. 
Oshetim6en, Pyjet, 
druret’ 
Shkembenjte, gerxhet’ e guret, 
Lulet, barerat qe mbijne, 
E shpeste qe fluturojne 
Edhe kengera kendojne 
E neper dega levrijne. 
Dhe njerin’ e bagetine 
Dhe giithe E’eshte 
ne 
jete 
I dua si Perendine, 
Se ngado qe kthenj syte, 
Shoh atje Zotn’ e vertete, 
Q’eshte nje e s’ka te dyte.

– poezi nga Naim Frashëri