Po i vetem jam … Edhe ecij
Rruge me rruge pa gjetur
Pushin, duke kujtuar
Mallin qe shkoj e vate,
Ky eshte sheshi e kjo shtepiza
Qe gezoheshin nje here
Pse kishin me te bukuren
Luleze te kopshtit tone.
Si oshtinte ahere qielli
me muzike e tringellima
Te shokeve te mi qe me
Nuk jane , te dermuar nga jeta !
Gjithcka mori fund dhe koha
Humbi krejt te hici.
Kush me kujton me mua? Dhe sot
Kush me degjon mua te zine ?
Andej, qe pertej perrenjve,
Me vjen si nje vajtim i holle,
Shume i embel, i mjeruar,
Qe ne qetesine e madhe
Te kesaj nate te thelle
Me hidherin me perserit
Gjithe lotet qe derdha.
Eshte vajtim , eshte harmoni :
E sjell , e shpie ajri
E ne atmosfere na humbet.
O vasheze, me ata sy
Dhe te kalter dhe te thelle
Keshtu si qielli i mire !
Thuame tani ku je
Ti qe nga une largoje
Rete e dendura qe ngriheshin
Dhe mua te zine rrethonin ?
Ku prehe ne kete kohe
Te qete e plote meri ?
Dhe pse ju nuk ndriconi
O mure, qe mua te bukuren
Me fshihni dhe vetem hena
Brenga mund te shtjere nje sy ?
O vasheze !Oh te mund
Te behesha ajo drite
Qe te vesh cdo mengjes
Kur ti shtratin e le
Me gaz dhe lumturi
Aqsa neve na duket
Sikur eshte duke lindur dielli
Nga deti Jon i gjere !
Oh, po te puthja ato buzemerxhane,
Dhe ata sy si yje ne ate balle
Te embel posi rrezja
E qiellit te zbukuruar,
Ku mbijne e rriten
te gjitha shpresat tona !
S’do kisha gajle ahere
Po te me dilte perpara qefini
I vdekjes qe me ngrin ;
Se ahere une do ta shihja
Pa helm e pa meri,
Bile me gaz ne buze,
Jeten qe po me zhdukej,
Keshtu sic shihet dielli
Qe bukur perendon
Dhe skuq qiell e dhe,
Dhe i pergjigjen dritaret
Me shkreptime gjate e gjere.