Lars West Johnsen

Dashuria është të jesh i dashur edhe kur je në gjendjen tënde më të shëmtuar, më të neveritshme dhe më të mjerueshme. Është tani që duhet ta mbajmë Amerikën pranë zemrës sonë.

Amerika ka qenë gjithmonë më e mira dhe më e keqja e botës sonë dhe e njerëzimit të përbashkët. Sot, jemi rrezikshëm të fokusuar vetëm te më e keqja. Sigurisht, por bëjmë një gabim nëse nuk i kushtojmë më shumë vëmendje antitrupave që po veprojnë brenda trupit të sëmurë të Amerikës. Duhet t’i japim Amerikës dy vjet.

Muzika dhe filmi, çfarë do të ishim pa to? Letërsia dhe shkenca. Sporti dhe ushqimi. Amerika është një antonim gjigant. E pasur, por edhe e varfër. E shëndetshme, por edhe e sëmurë. Plot shpresë, por edhe e pashpresë. E sigurt për ne si aleat, por një armik brutal për të tjerët. Krahas të mirave, ajo gjithashtu ka sjellë armë, masakra në shkolla, vrasje masive, racizëm dhe abuzime, konsum të pakontrolluar dhe një besim të verbër në tregun e lirë. Paradokset në historinë e shkurtër, por të dhunshme të këtij vendi janë të pafundme.

Edhe nazistët u frymëzuan nga Amerika

Ku gjetën teoricienët racorë gjermanë frymëzimin për ideologjinë që çoi në nazizëm dhe Holokaust? Nga Amerika. Dhe ndërsa djemtë amerikanë çlironin Evropën nga fashizmi, ata njëkohësisht shtypnin të zinjtë në vendin e tyre si qytetarë të dorës së dytë. Ushtarët me ngjyrë u kthyen nga një Evropë e çliruar vetëm për t’u mohuar e drejta e votës, e drejta për të kontribuar në demokracinë për të cilën kishin rrezikuar jetën në një kontinent larg.

As Amerika nuk e do pasurinë vulgare dhe abuzimin me pushtetin

E kemi dashur Amerikën përkundër shumë gjërave dhe duhet ta duam edhe tani. Sepse Donald Trump nuk fitoi shumicën e votave. Dëshira e tij për të përçarë botën nuk ka mbështetje masive në popull. Identiteti amerikan nuk është ky. Trump nuk e përfaqëson shpirtin amerikan.

Amerikanët nuk janë racistë dhe egoistë. Ata nuk i duan mashtrimet dhe kërcënimet. Ata nuk duan të marrin nga të varfrit për t’u dhënë të pasurve, siç po bën tani Trump me njeriun e tij në Kongres, Mike Johnson. Ata nuk duan ta shkatërrojnë shtetin amerikan apo të ndalojnë gratë nga e drejta për abort. As Amerika nuk e do pasurinë vulgare dhe abuzimin me pushtetin.

Amerika është një vend i pushtuar

Prandaj duhet të mendojmë për Amerikën si një vend të pushtuar, ku duhet të njohim dhe të mbështesim opozitën. Duhet të mbushim mediat tona me qëndresën e tyre. Të kujtojmë historinë tonë të përbashkët. Dhe të mos fiksohemi vetëm te Trump. Duhet t’i bëjmë të ndihen të parë. Quajeni si të doni – lëvizja e rezistencës.

Lufta për Uashingtonin, me shumicën republikane në të dyja dhomat e Kongresit, duket e humbur. Vetëm një grusht republikanësh kanë guxuar të shprehen kundër, shumica janë përkulur si kallamishte para erës së djathtë, dhe Trump duket se ka kontroll të plotë. Por beteja nuk zhvillohet në kryeqytet, ajo është në shtetet amerikane.

Guvernatorët që sfidojnë Trumpin

Duhet t’u tregojmë amerikanëve se kemi parë kur guvernatorja e Maines, Janet Mills, në një takim në Shtëpinë e Bardhë, sfidoi hapur Trumpin. Ajo refuzoi urdhrat e tij dhe kërcënimet për të humbur ndihmat federale, duke thënë thjesht: “Shihemi në gjykatë”. Ajo i nënshtrohet vetëm ligjit amerikan.

Duhet të tregojmë se pamë kur J.B. Pritzker, guvernatori i Illinois-it, u prit me duartrokitje të gjata në Kongresin e shtetit të tij kur tha: “Ne nuk kemi mbretër në Amerikë, dhe unë nuk do të gjunjëzohem para një të tilli”. Ai paralajmëroi se ata që e konsiderojnë reagimin e tij të tepruar, duhet të kujtojnë sesi Hitleri mori pushtetin: “Nazistët shkatërruan një republikë kushtetuese në një muaj, tre javë, dy ditë, tetë orë dhe 40 minuta”.

Më shumë nga Pritzker, sepse nuk mund të thuhet më mirë: “Diktatura ka nevojë për frikën dhe bindjen tuaj. Demokracia ka nevojë për guximin tuaj”. Ai thirri popullin e Illinois-it që të mos dorëzohet, sepse Amerika ka nevojë për ta më shumë se kurrë. “Ky është fundi i Amerikës, nëse nuk ngrihemi kundër Donald Trump”, tha ai për CNN këtë javë.

Edhe pse drita duket se është shuar në Uashington, ka shpresë kur republikani Thom Tillis e quan Putinin një “tumor kanceroz” dhe “kërcënimin më të madh për demokracinë në jetën time”, ndërsa Trump i serviloset diktatorit rus. Ka shpresë kur sondazhet tregojnë se kundërshtimi ndaj regjimit të ri amerikan po rritet. Kur politikanët republikanë në të gjithë vendin përballen me votues të zemëruar që frikësohen për të drejtat e tyre sociale dhe janë të tronditur nga shkeljet e Trumpit. Kur vetë republikanët e kuptojnë se nuk kanë votuar për këtë – kur programi i shëndetësisë Medicaid po shkurtohet për t’u dhënë lehtësime tatimore super të pasurve, duke prekur 80-90 milionë amerikanë me të ardhura të ulëta, përfshirë katër nga dhjetë fëmijë.

Amerika gjithmonë korrigjon kursin

Amerika po shkon në një drejtim të rrezikshëm. Sulmi i së premtes në Shtëpinë e Bardhë ndaj Zelenskyjt ishte tronditës. Videoja e Trumpit për Gazën ishte e neveritshme. Fushata e tij tregtare është shkatërruese. Por pikërisht për këtë arsye unë jam optimist. Sepse është tepër e çmendur, dhe kur Amerika ndjen se ka zgjedhur një president që e ka tejkaluar kufirin, ajo gjithmonë reagon në zgjedhjet e mesmandatit.

Në vitin 2010, Barack Obama humbi 63 vende në Dhomën e Përfaqësuesve. Bill Clinton humbi 52 në 1994, George W. Bush 30 në 2006. Në nëntor 2026, një e treta e Senatit dhe të gjitha vendet në Dhomën e Përfaqësuesve do të jenë në votim. Po ashtu, 36 shtete do të zgjedhin guvernatorë të rinj.

Kjo mund të sjellë një rikthim të fuqishëm të arsyes. Gjithçka varet nëse sistemi mbijeton edhe për 20 muaj. Nëse jo, atëherë demokracia më e vjetër në botë do të jetë zhdukur.

Por deri atëherë, nuk duhet vetëm të mallkojmë errësirën e Trumpit, por të festojmë dritën dhe Amerikën tjetër – atë që ende beson në demokraci.

KOMENT NGA MEKULIPRESS – Një paralajmërim për Kosovën dhe Shqipërinë

Situata në SHBA është një kujtesë për Kosovën dhe Shqipërinë: Demokracia është e brishtë, dhe autoritarizmi nuk vjen me tank por me votë.

Nëse Perëndimi braktis Ukrainën dhe lejon Putinin të fitojë, atëherë Serbia do të ndihet më e fuqishme. Kosova është po aq e rrezikuar sa Ukraina. Sot është Zelensky që sulmohet, nesër mund të jetë Albin Kurti apo çdo lider tjetër shqiptar që guxon të mbrojë sovranitetin dhe lirinë e vendit të tij.

Trump dhe politika e tij “Amerika e Para” ka treguar qartë se ai nuk do të mbrojë aleatët. Nëse BE-ja dhe SHBA-ja ndalojnë mbështetjen për Ukrainën, atëherë çfarë garancie ka Kosova për mbështetjen e Perëndimit?

Kjo është arsyeja pse politika shqiptare në Tiranë dhe Prishtinë duhet të jetë më e kujdesshme dhe më e bashkuar me Evropën. Shqipëria dhe Kosova nuk mund të mbështeten vetëm tek SHBA, por duhet të forcojnë aleancën me BE-në dhe të ndërtojnë kapacitete të pavarura.

Prandaj, ashtu si duhet të mbështesim rezistencën në Amerikë, duhet të mbështesim edhe Ukrainën, sepse fati i saj është edhe fati i Kosovës. Nëse Rusia fiton, atëherë Serbia do të marrë zemër. Nëse Ukraina bie, atëherë çdo përpjekje për të mbajtur Kosovën të lirë do të bëhet më e vështirë.

Politika shqiptare duhet të jetë vigjilente, strategjike dhe e kujdesshme. Duhet të qëndrojmë afër Evropës, të ruajmë raportet me SHBA, por pa e lënë veten të pambrojtur nga ndryshimet e papritura gjeopolitike. Historia na ka mësuar se aleancat nuk janë të përjetshme.

Në fund, siç thotë Pritzker: “Demokracia ka nevojë për guximin tuaj”. Kosova dhe Shqipëria duhet të tregojnë këtë guxim, të jenë të forta dhe të përgatitura për të ardhmen, sado e pasigurt që të jetë./MekuliPress/