Kanget e Pakendueme

Thellë në veten teme flejnë kangët e pakëndueme 
të cilat ende vuejtja as gëzimi s’i nxori, 
të cilat flejnë e presin një ditë ma të lumnueme 
me shpërthye, m’u këndue pa frigë e pa zori.

Thelltë në veten teme kangët e mia jesin… 
e unë jam vullkani që fle i fashitun, 
por kur t’i vijë dita të gjitha ka me i qitun 
në një mijë ngjyra të bukra që nuk vdesin.

Por a do të vijë dita kangët me u zgjue? 
Apo ndoshta shekujt me ne prap po tallen? 
Jo! Jo! Se liria filloi me lulzue 
dhe e ndjej nga Dielli valën.

0 kangët që fleni reliktet e mia 
q’ende s’keni prekun as një zemër të huej, 
vetëm unë me ju po kënaqem si fëmia 
unë djepi juej; ndoshta vorri juej.

• Migjeni/MekuliPress.com/
  Shpërndaje dhe Pëlqeje MekuliPress