Vegzat PTSD dhe reaksioni mbrojtës fight and flight kanë afinitet me mbyllë lobin temporal, ku hyjnë informacione të frskëta që ndëlidhen me traumën. Nuk e kanë lëshu sallën haku i prezencës së një aktivistje që ka punu mjaft shumë për t’pagjetunit në Kosovë. Salla asht lëshu si rezultat i neglizhecës së institucioneve të Kosovës që nuk janë marë me mirëqenjen e tyne tash e 22 vite. Asht reaksion pak ma i komplikum se sa shihet pa “slow motion”.

Marren le ta mbajnë secili pushtet që nuk ju ka ofru prioritet sherimi. Jo vetëm me i gjetë trupat, sa ka randësi funksionimi i tyne normal në shoqni.

Në perseptivë futuriste, sapo ju pushon trauma dhe nuk ndjejnë rrezik, kanë me kërku falje. Ashtu ndodhë me të gjitha viktimat që përballen me reaksione post-traumatike. Dhe jo vetëm gjuha, apo fakte të tjera demografike. Vegzën e traumës së pashërume e tërheqë edhe nji tik-tak i orës që ka ngjajshmeri me eventin. Çështja asht se sa ke vepru e ndihmu që këta persona me i ba me u ndje të sigurtë në prani të akrepave të orës.

Qartë? Dhe nji lutje, mos lëshoni fjalë me tantrume momentale sa me i lëndu edhe ma shumë se ç’janë e se ç’dini për prolongimin e traumës. Marren si shoqni dhe si shtet se sa janë përkamë familjarët e të pagjetunve, majeni për vete.

Sa për Natasha Kandiç, besoni se ajo e kupton dhe nuk e gjykon veprimin e tyne. E ka rrye shëndetin mental ajo, prandaj ka veprue ma konform të drejtave ndërkombëtate ndaj njeriut se sa tanë shteti i Kosovës.