Mirlind Gashi, student i Filozofisë në Universitetin Ludwig Maximilians Universität në Munih të Gjermanisë, i lindur dhe i rritur në një familje refugjatësh shqiptar nga Kosova, doli me librin e tij të parë në gjuhën gjermane “Hijet e siluetës sonë” (Die Schatten unserer Silhouette), i cilësuar si një prozë ku filozofia dhe letërsia janë sinkronizuar duke artikuluar qartë e me mjeshtri frymën e ekzistencializmit.

Edhe vetë titulli, me shumë konotacione filozofike “Hijet e siluetës sonë” (Die Schatten unserer Silhouette) provon të shkojë përtej kontekstit social, një figurë trefishe e njeriut të kohës që lufton dinamikën e shekullit të ri. Afiniteti i Gashit, rezulton në një narracion kompleks, ku jeta e njeriut vrojtohet nga shumë dimensione, që përbenda ka luftën për ta ruajtur idenititetin jetësor në një qytet të madh që përfaqëson kulturalizmin global.

Gashi shkruan rrjedhshëm dhe ‘ftohshëm’ , si një Kafkë i ri apo Kamy i pjekur, që kërkon e gjurmon në retrospektivë, perspektivë dhe prospektivë.

Libri “Hijet e siluetës sonë”, është i strukturuar në 14 tregime të shkurtra, të cilat trajtojnë thellësisht jetën, identitetin dhe ndjenjat e njerëzve në këtë botë, të cilët shihet tamam si qenie sociale. Sipas, tij, libri në fjalë, paraqet, para së gjithash, “dualiteti i ekzistencës sonë, në të cilin jemi të gjithë vëzhgues, por edhe të vëzhguar. Ne tregohemi e shihemi në pozicione dhe këndvështrime të ndryshme. Thënë figurativisht, ky libër është një udhëtim me slitë përgjatë jetës, që e bën pasagjerin të mendojë dhe të reagojë varësisht prej situatave në të cilat ndodhet”.

Vetë titujt e tregimeve herë denotativë, herë konotativë kanë artikulim semantik e semiotik, si: Shoqëria jonë, Engjëlli i rënë, Një mizë, Qyteti i madh, Banori (1) , Banori (2), Re e shiut, Pa emër, Lulja e pavdekësisë, Fari, Insekti, Hijet tona, Drita jonë dhe Shoqëria jonë.

Tregimet në fjalë shtjellojnë luftën e individit në një shoqëri të qytetit të madh, e cila sipas mesazhit a mesazheve mund të kapërcehet nëse iu bën ballë metamorfozave të kohës, por me vizione të qarta.

Në faqen e parafundit të librit “Die Schatten unserer Silhouette” për lexuesit gjermanë, si epitekst, vjen ky shënim autobiografik: “Mirlind është emër që prindërit e mi kosovarë-shqiptarë ma kanë vënë kur kam lindur më 2002, në Rosenheim. Pse ky emër? Mirlind përbëhet nga fjalët shqipe “mirë” dhe “lindja” së bashku, që përkthehet në “lindje të mbarë”. Pra, ekziston shpresa dhe malli i dy refugjatëve të luftës në emrin tim njëkohësisht. Por kush jam unë saktësisht? Shpresa e atyre që e kanë humbur atë, ndaj si autor dua që me tekstet e mia, me romanet e mia, me poezinë time, të arrij te njerëzit dhe t’u jap atyre mbështetje.”

Libri “Hijet e siluetës sonë” i Mirlind Gashit, është pritur mirë dhe me interes nga studentët dhe profesorët e universitetit ku ai po i ndjek studimet