Ushqimi i keq thuhet se shqetëson stomakun. Një idiomë? Aspak: ndodh vërtet. Stomaku, në fakt, zakonisht zgjerohet dhe tkurret falë muskujve të stomakut që e rrethojnë dhe që ndjekin një ritëm, falë të cilit ushqimi tretet dhe bëhet për të ecur përpara drejt zorrëve.

Por kur shohim diçka të neveritshme dhe ndiejmë të përzier, ritmi i stomakut bllokohet dhe lëvizja e stomakut gjithashtu, deri në atë pikë sa, nëse kemi një zmbrapsje të thellë për diçka, ajo fjalë për fjalë mund të ndryshojë drejtimin: domethënë, stomaku mund “përmbyset”, duke arritur në pikën që të na bëjë të vjellim.

Disa studiues britanikë kanë arritur në këtë përfundim duke studiuar efektet e domperidonit, një ilaç antiemetik që funksionon mirë si një ilaç kundër të përzierave dhe të vjellave pikërisht sepse arrin të stabilizojë ritmin e stomakut, duke parandaluar kështu “kursin” e ushqimit nga kthimi mbrapsht, madje duke na lejuar të kemi sukses, duke e parë atë ushqim të pështirë pa u pasur ndjesi të vjelli.

Largimi i shikimit nga ajo që është e neveritshme është në fakt mbrojtja jonë e parë që kur jemi të vegjël dhe ndjenja e shijes fillon të formohet. Për këtë arsye, studiuesit kanë hetuar nëse nën efektin e domperidonit ne të paktën mund të tolerojmë shikimin. Përgjigja e studiuesve është pohuese: falë ilaçit që kontribuon në ruajtjen e një ritmi normal gastrik, ne mund ta kapërcejmë më mirë neverinë e asaj që shikojmë dhe që, le ta pranojmë, literalisht na i shpif vërtet. FCS