Njëherë e një kohë, në Chacaltaya të Bolivisë, vetëm 30 kilometra larg kryeqytetit La Paz, ishte resorti më i lartë i skive në botë, me 5399 metra mbi nivelin e detit. Sot ai destinacion popullor për entuziastët e sporteve dimërore në Andet Boliviane është kthyer në një relike të shkatërruar të ndryshimit të klimës.

Akullnaja tregoi shenja të rënies së saj që në vitin 1998, kur regjistroi një sipërfaqe jo më të madhe se 7 %krahasuar me atë të vitit 1940 dhe më pas në vitin 2009 u zhduk plotësisht.

Ky nuk është një rast i izoluar: në 50 vitet e fundit, Bolivia në fakt ka humbur rreth gjysmën e akullnajave të saj dhe ekspertët thonë se gjërat do të përkeqësohen ndërsa ngrohja globale vazhdon. Sipas Atlasit të Akullnajave dhe Ujërave të Andeve, botuar në 2018 nga UNESCO dhe fondacioni norvegjez GRID-Arendal, “ngrohja e parashikuar do të bëjë që Bolivia të humbasë 95 %të ngricës së saj të përhershme deri në vitin 2050”.

Sipas disa parashikimeve, temperatura në Ande mund të rritet me dy deri në pesë gradë Celsius deri në fund të shekullit të 21-të. Problemi i zhdukjes së akullnajave të Bolivisë sigurisht që nuk shqetëson vetëm entuziastët e skive, por ka pasoja shumë më serioze: për shembull, ai ka një ndikim të konsiderueshëm në furnizimin me ujë të miliona bolivianëve.

Gjatë periudhave të thatësirës, ​​shkrirja e akullit siguron deri në 85 % të nevojave për ujë të La Paz-it dhe disa herë në pesë vitet e fundit banorët e saj janë detyruar të racionojnë ujin pikërisht për shkak se akullnajat janë gjithnjë e më të “varfra””.

Fermerët në pllajën mbi La Paz janë prekur gjithashtu. Ofertat dhe lutjet për Nënën Tokë, një hyjni tradicionale, janë shtuar. Karina Apaza, një biologe në Universidad Mayor de San Simon komentoi: «Deri pak vite më parë vetëm ‘mjedisi’ shihej si një pengesë për rritjen ekonomike, por nëse ndikoni në të, kë po ndikoni? Veten”. Focus